اختلال بیش فعالی، کمبود توجه یک بیماری شایع در دوران کودکی و نوجوانیست که در برخی موارد می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند.طبق تخمین موسسه ی ملی سلامت روان 3% تا 5% از کودکان به اختلال بیش فعالی، کمبود توجه مبتلا هستند. هر چند برخی از کارشناسان معتقدند که بیماری بیش فعالی، کمبود توجه ممکن است در 8% تا 10% از کودکانی که در سنین مدرسه هستند اتفاق بیافتد. مسئله ای که کارشناسان را به خود مشغول کرده این است که اختلال بیش فعالی، کمبود توجه بعد از بزرگ شدن کودکان نیز با آنها می ماند. این بدان معناست که این اختلال در سنین بزرگسالی از آنچه تصور میشد شایعتر است.
کودکان مبتلا به ADHD به طور کلی مشکلات توجه و تمرکز دارند. آنها نمی توانند یک جهت و هدف را دنبال کنند و در انجام تکالیف و کارهایشان به راحتی بی حوصله و سرخورده می شوند. مبتلایان به بیش فعالی، کمبود توجه به انجام حرکات ناگهانی تمایل دارند و روی انگیزه های آنی و بدون فکر قبلی عمل می کنند. این رفتارها به طور کلی در کودکان شایع است اما در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، کمبود توجه بیش از حد معمول رخ میدهد و شدیدتر نیز هست.
این رفتار ها که در کودکان مبتلا به بیش فعالی، کمبود توجه شایع است می تواند با عملکرد آنها در مدرسه و خانه تداخل داشته باشد و اختلال ایجاد کند.
بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی، کمبود توجه ممکن است مشکلات متفاوتی از قبیل مشکلات مدیریت زمان، مهارت های سازمانی، تعیین هدف و اشتغال داشته باشند. این افراد ممکن است مشکلاتی با ایجاد ارتباط با دیگران و اعتماد به نفس داشته باشند و یا حتی ممکن است درگیر مواد مخدر شوند.
علائم بیش فعالی، کمبود توجه یا ADHD در کودکان چه چیز هایی هستند؟
