کودکان اغلب هنگامیکه بین 7 تا 11 ساله هستند، از گروه همسالان خود ناسزا گفتن را یاد می گیرند. گرچه ممکن است در کودکان پیش دبستانی نیز فحش دادن دیده شود، البته در صورتیکه خواهر یا برادرهای بزرگتر و یا حتی خود والدین در حرف های خود خیلی از فحش و ناسزا استفاده کنند بیشتر افراد بزرگسال فحش دادن را رفتاری ناخوشایند می دانند، بخصوص در مدرسه. ولی برعکس در بین بچه های همسن و سال ناسزا گفتن ممکن است رفتاری کاملا قابل قبول و پذیرفتنی باشد. بعضی از کودکان برای نشان دادن تصویری خشن و پرخاشگرانه از خود، به فحش دادن روی می آورند. آنان به جای استفاده از خشونت به طور مستقیم، با ناسزا گفتن سایر کودکان را می ترسانند و وادار به فرمانبرداری از خود می کنند. فحش دادن در خانه ممکن است برخاسته از انفجار خشم و عصبانیت باشد. ناسزا گفتن ممکن است شکلی از خشونت و بدرفتاری نسبت به خواهر یا برادر و به ندرت نسبت به والدین باشد. کودکان می توانند صدها بدوبیراه یاد بگیرند. والدین ممکن است بعضی از این ناسزاها را اهانت آمیز و زننده بدانند. در حالیکه بکار بردن بعضی دیگر از ناسزاها برای آنان مسئله ساز نیست و حتی خود آنان نیز ممکن است از آن جملات استفاده کنند. شما باید واقعا تصمیم بگیرید که استفاده از چه لغات، عبارات یا جملات ناپسندی در خانه مجاز و قابل قبول است و کدامیک نیست. رهنمودهایی که در زیر آمده به نحوی طرحریزی شده است که به کودکان کمک می کند عباراتی را یاد بگیرند که از لحاظ اجتماعی بیشتر قابل قبول هستند.
برای مشاهده ی متن کامل به ادامه مطلب مراجعه فرمایید ...
