اورژانس روانشناسی

آلزایمر چیست و چه مشخصاتی دارد؟

بیماری آلزایمر به مغز آسیب می رساند. این بیماری باعث از دست رفتن تدریجی و مداوم مغز شده و می تواند بر روی صحبت کردن، فکر کردن و انجام فعالیت های روزانه تاثیر بگذارد.

بیماری آلزایمر به مرور زمان بدتر شده و میزان تحلیل مغز بیشتر می شود اما سرعت این تحلیل در بیماران مختلف متفاوت است. برخی از افراد در همان مراحل ابتدایی بیماری توانایی انجام فعالیت های روزانه خود را از دست می دهند. اما برخی دیگر از افراد ممکن است در مراحل بعدی بیماری با این مشکلات مواجه شوند.
از دست دادن خفیف حافظه در افراد بالای 60 سال شایع است. ممکن است این قضیه به این معنا نباشد که شما به بیماری آلزایمر مبتلا شده اید. اما اگر با مشکلات حافظه مواجه شدید حتما به پزشک مراجعه کنید. اگر بیماری شما آلزایمر باشد، ممکن است درمان به شما کمک کند.

علائم آلزایمر چه چیزهایی هستند؟

• برای بسیاری از افراد، اولین علامت بیماری آلزایمر از دست دادن حافظه می باشد. اغلب، فردی که با مشکل حافظه مواجه می شود، متوجه مشکل خود نمی باشد اما خانواده و دوستان وی می توانند این مشکل را تشخیص دهند.
  در مراحل پیشرفته تر بیماری آلزایمر، بیمار ممکن است با علائم زیر مواجه شود:
• مشکل در تصمیم گیری
• اشتباه کردن در تشخیص روز های هفته، ماه و یا حتی ساعت
• گم شدن در مکان هایی که قبلا به خوبی با آن مکان ها آشنا بوده و ممکن است حتی سالها در آن منطقه ها زندگی کرده باشد
• مشکل در یادگیری و به یاد آوردن اطلاعات جدیدی که به حافظه سپرده شده اند
• مشکل با پیدا کردن لغت یا عبارت صحیح برای بیان کردن منظور خود در هنگام صحبت کردن

• مشکل در انجام کار های روزانه مانند غذا پختن و پرداخت صورت حساب ها

ابرای مشاهده ی متن کامل به ادامه مطلب مراجعه فرمایید..

علائم بیماری آلزایمر به آرامی و به صورت مداوم بدتر می شوند. افرادی که در کمتر از چند ساعت و یا چند روز با این مشکلات مواجه شده اند و یا افرادی که علائم آنها به صورت ناگهانی بدتر شده است باید حتما به پزشک مراجعه کنند زیرا ممکن است مشکل دیگری وجود داشته باشد.
با بدتر شدن بیماری آلزایمر، ممکن است مبتلایان به این بیماری، علل خصوص در اواخر روز و در شبها، احساس بی قراری و سرگردانی کنند. با گذشت زمان، ممکن است فعالیت های آنها تغییرات بسیاری داشته باشد.
ممکن است چیزهایی را ببینند و یا بشنوند که وجود خارجی ندارند. ممکن است از خانواده و دوستانشان کناره گیری کنند. ممکن است فکر کنند که دیگران به آنها دروغ می گویند و یا می خواهند سوء استفاده کنند و یا سر او را کلاه بگذارند و به او آسیب بزنند.
پس از آن و با بدتر شدن بیماری آنها، ممکن است دیگر قادر به مراقبت از خودشان نباشند. حتی ممکن است دیگر کسانی را که سابق بر این عاشقانه دوست میداشتند را نیز به یاد نیاورند.
ممکن است فراموش کنند که چگونه باید غذا خورد، استحمام کرد، لباس پوشید، به دستشویی رفت و یا حتی از تخت و یا صندلی بلند شد و راه رفت.

پیش می آید که بیماران ام اس از مشکلات حافظه شکایت کنند ، اما این مژده را می دهیم که مشکل حافظه در این بیماران یکی از عوارض بیماری و یا به دلیل شرایطی است که بیماری برای آنها ایجاد کرده است و ربطی به آلزایمر ندارد.

به طور مثال افسردگی که در بیماران مبتلا به بیماری های مزمن شایع است می تواند باعث تجربه کند شدن یادگیری و همچنین فراموشی شود که با حل مشکل افسردگی مشکلات حافظه از بین می روند و فرد به موقعیت قبلی باز می گردد.

در مطالعات مختلف ارتباط معنی داری بین استرس، اضطراب و افسردگی با مشکلات حافظه به دست آمده و از آنجائیکه شرایط بیماری همچنین دریافت درمان و هزینه های پزشکی از عوامل ایجاد کننده استرس برای مبتلایان و خانوده های آنها است ، منطقی به نظر می رسد که حل مشکلات اضطراب و افسردگی در از بین بردن مشکل حافظه موثر باشد.

به همین جهت توصیه هایی که می توان برای رسیدن به این هدف ارائه داد به شرح ذیل هستند:

انجام ورزش های هوازی (بهترین روش برای حل مشکلات حافظه در بیماران مبتلا به ام اس)

مطالعات نشان داده‌اند که موثرترین عامل نجات حافظه در بیماران مبتلا به ام اس، ایروبیک (ورزش های هوازی) است.

محققان دریافته اند ورزش سبب افزایش حجم هیپوکامپ مغز که مهمترین بخش مغز است، می شود و در نتیجه مشکلات مربوط به حافظه را رفع می کند. نکته مثبت این است که ورزش های هوازی رایگان است و به راحتی در دسترس عموم قرار دارد، به علاوه هیچ عارضه جانبی در برندارد.همچنین باعث بهبود عملکردهای شناختی مغز و سرعت انتقال در بیماران می شود.

روش های دیگری نیز برای حفظ حافظه در بیمارن مبتلا به ام اس وجود دارد. برخی از این روش ها عبارتند از :

آگاهی از بیماری، احساسات بیماران مبتلا به ام اس مدام در حال تحریک است. با شروع عود ام اس، برای مبتلایان تنش و نگرانی ایجاد می شود و علایم افسردگی به سرعت افزایش پیدا می کند.

یکی از مهمترین روش های مقابله با این علایم، شناخت آنها است. مبتلایان باید بدانند که تنها کسی که می تواند به آنان کمک کند خودشان هستند و باید بر اعصاب خود تسلط داشته باشند.

تحرک فرد مبتلا، همانطور که گفته شد، تمرین مناسب و تحرک بسیاری از علایم بیماری از جمله خستگی مفرط و مشکلات مثانه را کاهش می دهد و باعث بهبود خلق و خو می شود. شنا، پیاده روی و دوچرخه سواری در بهبود علایم بیماری بسیار موثر است.

استراحت و خواب کافی، نقش مهمی در درمان ایفا می کنند. یوگا و مدیتیشن نیز بسیار به در این افراد توصیه شده است.

کمک گرفتن از دیگران، خانواده و اطرافیان بیمار می توانند با قبول مسئولیت های گوناگون، تنش بیمار را کاهش دهند.

قبول مسئولیت توسط سایر افراد خانواده باعث می شود که فرد مبتلا زمان بیشتری را به استراحت اختصاص دهد و استرس کمتری داشته باشد.

استفاده از امکانات مشاوره چه به صورت فردی و چه به صورت گروهی و ملاقات با مددکار روانشناس و مشاور ، که راه حل مناسبی را در امور مختلف دراختیار می گذارد و تحمل مشکلات را آسان می کند

شرکت در مراسم اجتماعی و معاشرت با افراد شاد ؛ تجربه نشان داده است افزایش فعالیت های اجتماعی و حضور در اجتماعات مطلوب برای کلیه افراد جهت از بین بردن افسردگی و اضطراب بسیار کمک کننده است.

رژیم غذایی مناسب برای مبتلایان به  ام اس

رژیم غذایی مناسب و اجتناب از استرس، احتمال بروز بیماری را کاهش می دهد. در این رژیم غذایی، غذای کم چرب و با فیبر بالا توصیه شده است. چربی های اشباع و روغن های حیوانی علایم بیماری را تشدید می کنند.

کافئین و الکل باعث تحریک مثانه و تشدید علایم ام اس می شود؛ بنابراین به مبتلایان توصیه شده است که از مصرف این نوشیدنی ها اجتناب کنند.

سیستم گوارش افراد مبتلا به ام اس در مقابل گلوتن بسیار حساس است؛ بنابراین به این افراد توصیه می شود که از مواد غذایی فاقد گلوتن استفاده کنند.

استفاده از میوه و سبزیجات تازه باعث می شود که مشکلات مربوط به یبوست در بیماران مبتلا به ام اس برطرف شود؛ از طرفی اضافه وزن باعث مشکلات حرکتی و عدم تعادل در این بیماران می شود.

از آنجائیکه مشکلات گوارشی تاثیر مستقیمی بر خلق و خوی افراد دارد حل این مشکلات می تواند در از بین بردن مشکلات موثر باشد.

تمرکز روی یک موضع خاص، تمرکز روی فقط یک موضوع در روز و به پایان رساندن آن بسیار موثر است. اگر تمام کارهای روزانه در یک کار خلاصه شود و همان کار با موفقیت به پایان برسد، اعتماد به نفس فرد افزایش می یابد و این موضع در روند کنترلی بیمار موثر است.

توانایی حافظه و یادگیری در کسانی که فعالیتهای ذهنی بالا دارند، حتی با وجود آسیبهای زیاد مغزی( آتروفی مغز در اسکن مغز) میتواند در سطح عالی باقی بماند. در مقابل، بیماران با فعالیت ذهنی کمتر، بیشتر در معرض مشکلات حافظه و یادگیری قرار می گیرند حتی اگر میزان صدمات مغزی حاصل از بیماری در آنها در سطح بسیار کم باشد. فعالیتهای ذهنی می توانند باعث شکل گیری "ذخیره شناختی" فرد گردند که می توان از آن به عنوان بافر برای مقابله با اختلالات حافظه ای مرتبط با بیماری نام برد. تفاوت "ذخیره شناختی" در میان مبتلایان به ام اس پاسخ مناسبی ست برای این سوال که چرا بعضی از افراد در همان اوایل بیماری دچار مشکلات حافظه می شوند، در حالی که بعضی دیگر، تا سالها بعد و حتی هرگز حافظه و قدرت یادگیری خود را از دست نمیدهند.بنابراین مبتلایان ام اس را تشویق می کنیم تا در آن دسته از فعالیت هایی که می تواند باعث بهبود "ذخیره شناختی" شان شود، مشارکت داشته باشند. پاره ای از این فعالیتها عبارتند از: جدول کلمات متقاطع، پازل ها، بازی کلمات، ورزشهای منظم و برقراری روابط اجتماعی.

به امید روزهای خوبتر